Campo Maior op de camping.

Woensdag 18 April.

Vanmorgen nog het derde deel van de blog van de afgelopen week in orde gemaakt. Wilma weer druk met de was geweest, het bed ook maar weer eens verschoond en de handdoeken ook gelijk maar in de machine gestopt. Vervolgens lekker van het zonnetje genoten bij een bakkie DE koffie.

Het is een camping die gerund word door Joris en Solange, zij zijn 10 jaar geleden hier met niks begonnen. Eerst het huis gebouwd en sinds 7 jaar is de camping in gebruik.

De receptie en het zwembad, deze was Joris nog aan het schoonmaken en vervolgens weer zomer klaar aan het maken.

Foto onder: het heerlijke idee van de gemiddelde mens, lazy onder een boom genieten van het niksen.

Na de koffie en de lunch de fietsen erbij gepakt en naar het stadje gefietst. Het is nogal glooiend terrein dus de E-bike was erg nuttig.

 Campo Maior is een van de welvarendste steden van Portugal, en dat is vooral te danken aan de man waar men een standbeeld voor op het stadsplein heeft geplaatst.

De heer Rui Nabeiro is de stichter en eigenaar van de Delta koffiebranderij, dit is een van de vijf grootste branderijen ter wereld. Van de 8000 inwoners van Campo Maior werken er 3500 in dit bedrijf. Ook in de politiek van Portugal is het een belangrijk persoon, bij statie banketten zit hij reeds 30 jaar naast de dan regerende premier.
Voor het stadje is hij nog steeds een gewone medeburger, woont nog steeds in een simpel huisje in de stad en is nu 4 jaar met pensioen, de man is nu 89 maar nog steeds een van de drijvende krachten achter het bloemenfeest. Elke 5 jaar word het gehouden, de straten worden dan met papieren bloemen versierd, de laatste keer was er 15 kilometer straat versierd. Gemiddeld duurt het maken van een bloem ongeveer 10 minuten. In een museum stond er nog een vaas met deze bloemen.

Verder is het een belangrijke vestingstad in de grensbewaking met Spanje, het kasteel was een van de vele langs de Spaanse grens.

 Momenteel word er binnen gerestaureerd, dus was er geen toegang voor ons.

 Langs de buitengevel een aantal steunberen, zullen er vroeger vast niet gezeten hebben.

Dit is nu echt een muurhuis, net als tegen de stadswal van Amersfoort heeft hier ook een bewoner een geweldig plekje voor zijn woning gemaakt.

Van binnen is het een mooie maar eenvoudige kerk, je kunt merken en zien dat deze ook pas na de grote ramp die deze stad heeft getroffen is gebouwd.

Verderop beschrijf ik de gebeurtenis die plaats heeft gevonden.

Naast de grote kerk is een heel speciaal kapelletje in gericht. op 16 September 1732 was  er een verschrikkelijk noodweer boven de stad. In de hoofdtoren van het kasteel was de opslag van het buskruit van het garnizoen. Er lag op dat moment 90.000 Kilo opgeslagen en nog zo'n 5000 kanonskogels.  De bliksem sloeg in op de toren en 80 % van de stad was in een klap vernietigd. Aangezien het 3 uur vroeg in de ochtend gebeurde lagen de bewoners nog op bed, 2/3 van de bewoners overleefden de ramp niet. Van de stad waren 836 van de 1.076 huizen totaal verwoest.

Omdat het een katholiek  land betreft, kon een onbekende overledene niet in geweide grond begraven worden, men had toen nog geen DNA of ander  onderzoek naar de identiteit van de overledene.
Er werd een compromis gesloten van ongeveer 800 mensen zijn de botten en schedels in deze kapel verwerkt. Na voltooiing werd de kapel gezegend en konden de doden hun rust vinden.

 De arme sloeber links had nog een gedeelte van zijn nachthemd om de botten zitten.

Verder zijn er ook veel kleine schedels van kinderen verwerkt in de wanden.


Het lijkt heel luguber maar in heel Spanje en Portugal vind je deze begraafplaatsen. Vooral bij kloosters  waar de grond nou niet echt makkelijk open gemaakt kan worden is dit een gemeengoed.

Na het bezoek aan de kerk en de kapel verder naar een binnen plaats in het centrum.

Hier staat een zuil met erop het beeld van vrouwe Justitia, aan de bol onder haar voeten zijn ijzeren haken met ogen gemaakt. Aan deze ogen werden de misdadigers vast geknoopt en moesten dan het aantal dagen dat hun straf was, vast geketend hun tijd uitstaan. Niet zitten of liggen nee echt staan tot ze erbij neervielen.

Het opmerkelijke aan dit beeld is dat de vrouw niet geblinddoekt is, iets wat bij onze vrouwe Justitia altijd het geval is.

Via de smalle in de 18e eeuw herbouwde straten en huizen is het voor automobilisten een crime om door het stadje te rijden.

 Foto boven: het lijken wel een rijtje senioren woningen, Elk deurtje is een huisje.

Wat en wie er wonen hebben we niet kunnen ontdekken.

Na de wandeling moesten we toch de Delta koffie gaan proeven, op het grote plein in de schaduw voor E 1,30 Twee espresso's genomen.

Aansluitend weer op het stalen ros terug naar de camping, en in de schaduw nog effe lekker relaxen.

Om 5 uur is er weer het happy hour op het terras voor de receptie, samen met de andere gasten een pintje en wijntje drinken en verhalen vertellen. Is toch reuze gezellig zo met Boschenaren, een stel uit Oosterhout en nog een uit Oldenzaal en wij Soestenaren ook Joris draagt zijn steentje bij aan de gezelligheid.

Nou vanavond de BBQ eindelijk aan het werk kunnen krijgen en tot laat lekker buiten gezeten.

Morgen vertrekken we weer richting Spanje Caceres is het doel.

Grtjs en tot Blog.